برای بسیاری از افراد، یک معاینه فیزیکی و پاسخ به سؤالات (سابقه پزشکی) تنها چیزی است که پزشک برای تشخیص اختلال نعوظ و توصیه درمانی لازم دارد. اگر شرایط سلامتی مزمن دارید یا پزشک مشکوک است که ممکن است یک بیماری زمینه‌ای در آن دخیل باشد، ممکن است به آزمایش‌های بیشتر یا مشاوره با متخصص نیاز داشته باشید.

 

شرایط ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه فیزیکی. این ممکن است شامل معاینه دقیق آلت تناسلی و بیضه ها و بررسی اعصاب از نظر حس باشد.
• نمونه ای از خون. ممکن است برای بررسی علائم بیماری های قلبی، سطح پایین تستوسترون و سایر شرایط سلامتی به آزمایش خون نیاز داشته باشید.
• آزمایش ادرار. مانند آزمایش خون، آزمایش ادرار برای بررسی علائم دیابت و سایر بیماری های زمینه‌ای مورد استفاده قرار می گیرد.

• سونوگرافی. این آزمایش توسط متخصص در مطب انجام می شود. این شامل یک دستگاه گرز مانند (مبدل) است که روی رگهای خونی که خون آلت تناسلی را تامین می کند، نگه داشته می‌شود. این یک تصویر ویدیویی ایجاد می کند تا به پزشک اجازه دهد ببیند آیا مشکل جریان خون دارید یا خیر.

  این آزمایش گاهی همراه با تزریق داروها به آلت تناسلی برای جریان خون و ایجاد نعوظ انجام می‌شود.

• آزمایش روانشناسی. پزشک ممکن است برای غربالگری عوارض و سایر علل احتمالی روانشناختی اختلال نعوظ سوالاتی بپرسد.

رفتار

اولین کاری که پزشک انجام می دهد این است که مطمئن شود، درمان مناسبی را برای هر گونه بیماری که می تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن اختلال نعوظ شود، دریافت می کنید.

 

بسته به علت و شدت اختلال نعوظ و هر گونه بیماری زمینه ای، ممکن است گزینه های درمانی مختلفی داشته باشید. پزشک می تواند خطرات و مزایای هر درمان را توضیح دهد و ترجیحات شما را در نظر خواهد گرفت. ترجیحات شریک زندگی تان نیز ممکن است در انتخاب های درمانی نقش داشته باشد.

 

داروهای خوراکی

داروهای خوراکی یک درمان بدون مشکل نعوظ برای بسیاری از مردان است. آنها عبارتند از:

 

• سیلدنافیل (ویاگرا)
• تادالافیل (Adcirca، Cialis)
• واردنافیل (لویترا، استاکسین)
• آوانافیل (Stendra)

هر چهار دارو اثرات اکسید نیتریک را افزایش می‌دهند – یک ماده شیمیایی طبیعی که بدن تولید می‌کند و عضلات آلت تناسلی را شل می‌کند. این جریان خون را افزایش می دهد و امکان می دهد در پاسخ به تحریک جنسی نعوظ داشته باشید.

مصرف یکی از این قرص ها به طور خودکار باعث ایجاد نعوظ نمی شود. تحریک جنسی ابتدا لازم است تا باعث آزاد شدن اکسید نیتریک از اعصاب آلت تناسلی شود. این داروها این سیگنال را تقویت می کنند و به عملکرد طبیعی آلت تناسلی در برخی افراد اجازه می دهند. داروهای اختلال نعوظ خوراکی، آفرودیزیک نیستند، باعث هیجان نمی شوند و در افرادی که نعوظ طبیعی دارند، مورد نیاز نیستند.

داروها از نظر دوز، مدت زمان اثرگذاری و عوارض جانبی متفاوت هستند. عوارض جانبی احتمالی شامل گرگرفتگی، احتقان بینی، سردرد، تغییرات بینایی، کمردرد و ناراحتی معده است.

پزشک وضعیت خاص شما را در نظر می گیرد تا مشخص کند کدام دارو ممکن است بهترین کار را انجام دهد. این داروها ممکن است فوراً مشکل نعوظ را درمان نکنند. ممکن است لازم باشد با پزشک خود برای یافتن دارو و دوز مناسب همکاری کنید.

قبل از مصرف هر گونه دارویی برای اختلال نعوظ، از جمله مکمل های بدون نسخه و داروهای گیاهی، با پزشک خود مشورت کنید. داروهای اختلال نعوظ در همه افراد موثر نیستند و ممکن است در برخی شرایط، مانند بعد از جراحی پروستات یا اگر دیابت دارید، کمتر موثر باشند. برخی از داروها نیز ممکن است خطرناک باشند اگر:

داروهای نیترات - که معمولاً برای درد قفسه سینه (آنژین صدری) تجویز می شوند - مانند نیتروگلیسیرین (Nitro-Dur، Nitrostat و غیره)، ایزوسورباید مونونیترات (Monoket) و ایزوسورباید دینیترات (Dilate-SR، Isordil، Bidil) مصرف کنید.

• بیماری قلبی یا نارسایی قلبی دارید
• فشار خون بسیار پایین (هیپوتانسیون)
•  

سایر داروها

داروهای دیگر برای رفع نعوظ عبارتند از:

• خود تزریقی آلپروستادیل. با این روش، از یک سوزن ظریف برای تزریق آلپروستادیل (Caverject، Edex) به قاعده یا کنار آلت تناسلی خود استفاده می کنید. در برخی موارد، داروهایی که عموماً برای سایر بیماری ها استفاده می شوند، برای تزریق آلت تناسلی به تنهایی یا به صورت ترکیبی استفاده می شوند. به عنوان مثال می توان به آلپروستادیل و فنتولامین اشاره کرد. چند داروی ترکیبی به نام بی میکس (اگر شامل دو دارو باشد) یا تری میکس باشد (اگر سه دارو باشد) می شوند.

  هر تزریق برای ایجاد نعوظ که بیش از یک ساعت طول نمی کشد مصرف می شود. از آنجایی که سوزن استفاده شده بسیار ظریف است، درد محل درمان جزئی است.

  عوارض جانبی می تواند شامل خونریزی خفیف ناشی از تزریق، نعوظ طولانی مدت (پریاپیسم) و به ندرت تشکیل بافت فیبری در محل تزریق باشد.

   

• شیاف پیشابراه آلپروستادیل. درمان داخل مجرای آلپروستادیل (Muse) شامل قرار دادن یک شیاف کوچک آلپروستادیل در داخل آلت تناسلی شما در مجرای ادراری آلت تناسلی است. شما از یک اپلیکاتور مخصوص برای قرار دادن شیاف در مجرای ادرار آلت تناسلی خود استفاده می کنید.

   

  نعوظ معمولا در عرض 10 دقیقه شروع می شود و در صورت موثر بودن بین 30 تا 60 دقیقه طول می کشد. عوارض جانبی می تواند شامل احساس سوزش در آلت تناسلی، خونریزی جزئی در مجرای ادرار و تشکیل بافت فیبری در داخل آلت تناسلی شما باشد.

   

  جایگزینی تستوسترون. برخی از افراد اختلال نعوظ دارند که ممکن است با سطوح پایین هورمون تستوسترون پیچیده شود. در این مورد، درمان جایگزینی تستوسترون ممکن است به عنوان اولین مرحله توصیه شود یا در ترکیب با سایر درمان ها تجویز شود.

   

پمپ آلت تناسلی، جراحی و ایمپلنت

اگر داروها در مورد شما مؤثر یا مناسب نباشند، پزشک ممکن است درمان دیگری را توصیه کند. درمان های دیگر عبارتند از:

 

پمپ های آلت تناسلی. پمپ آلت تناسلی (دستگاه نعوظ خلاء) یک لوله توخالی با یک پمپ دستی یا باتری است. لوله روی آلت تناسلی قرار می گیرد و سپس از پمپ برای مکیدن هوای داخل لوله استفاده می شود. این یک خلاء ایجاد می کند که خون را به آلت تناسلی می کشد.

 

 

هنگامی که نعوظ دارید، یک حلقه کششی در اطراف قاعده آلت تناسلی خود می لغزانید تا خون نگه داشته شود و آن را محکم نگه دارد. سپس دستگاه مکش را بردارید.

 

نعوظ معمولا به اندازه کافی طول می کشد تا یک زوج بتوانند رابطه جنسی داشته باشند. حلقه تنش را بعد از مقاربت بردارید. کبودی آلت تناسلی یک عارضه جانبی احتمالی است و انزال توسط باند محدود می‌شود. ممکن است آلت تناسلی در لمس سرد باشد.

 

اگر پمپ آلت تناسلی انتخاب خوبی باشد، ممکن است پزشک مدل خاصی را توصیه یا تجویز کند. به این ترتیب، می توانید مطمئن باشید که مطابق با نیازهای شماست و توسط یک سازنده معتبر ساخته شده است.

 

کاشت آلت تناسلی. این درمان شامل قرار دادن دستگاه های جراحی در هر دو طرف آلت تناسلی است. این ایمپلنت ها از میله های بادی یا چکش خوار (قابل خم شدن) تشکیل شده اند. دستگاه های بادی امکان می دهند زمان و مدت زمان نعوظ را کنترل کنید. میله های چکش خوار آلت تناسلی را محکم اما قابل خم شدن نگه می دارند.

 

کاشت آلت تناسلی معمولاً تا زمانی که روش‌های دیگر امتحان نشده باشد توصیه نمی‌شود. ایمپلنت ها رضایت بالایی در بین کسانی دارند که درمان های محافظه کارانه تر را امتحان کرده و شکست خورده اند. مانند هر جراحی دیگری، خطر عوارضی مانند عفونت وجود دارد. اگر در حال حاضر عفونت مجاری ادراری دارید، جراحی کاشت آلت تناسلی توصیه نمی شود.

 

 

 

ورزش

 

مطالعات اخیر نشان داده اند که ورزش، به ویژه فعالیت هوازی متوسط ​​تا شدید، می تواند اختلال نعوظ را بهبود بخشد.

 

 

حتی ورزش منظم و کم فشار ممکن است خطر ابتلا به اختلال نعوظ را کاهش دهد. افزایش سطح فعالیت ممکن است خطر را نیز کاهش دهد.

 

یک برنامه ورزشی را با پزشک خود در میان بگذارید.

 

 

مشاوره روانشناسی

 

اگر اختلال نعوظ ناشی از استرس، اضطراب یا افسردگی است - یا این وضعیت باعث ایجاد استرس و تنش در روابط می شود - ممکن است پزشک به شما یا شما و همسرتان توصیه کند که به یک روانشناس یا مشاور مراجعه کنید.

 

 

پزشکی جایگزین

قبل از استفاده از هر مکملی، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که بی خطر است – به خصوص اگر شرایط سلامتی مزمن دارید. برخی از محصولات جایگزین که ادعا می کنند برای اختلال نعوظ کار می‌کنند، می توانند خطرناک باشند.

 

سازمان غذا و دارو هشدارهایی درباره چندین نوع "ویاگرای گیاهی" صادر کرده است، زیرا آنها حاوی داروهای بالقوه مضر هستند که در برچسب ذکر نشده اند. دوزها نیز ممکن است ناشناخته باشند، یا ممکن است در طول فرمولاسیون آلوده شده باشند.

 

برخی از این داروها می توانند با داروهای تجویزی تداخل داشته باشند و باعث کاهش خطرناک فشار خون شوند. این محصولات به ویژه برای افرادی که نیترات مصرف می کنند خطرناک هستند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

برای بسیاری از افراد، مشکل نعوظ از انتخاب سبک زندگی است یا بدتر می شود. در اینجا چند مرحله وجود دارد که ممکن است کمک کند:

 

• اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید. اگر برای ترک سیگار مشکل دارید، کمک بگیرید. جایگزین نیکوتین، مانند آدامس های بدون نسخه را امتحان کنید، یا از پزشک خود در مورد داروهایی که می تواند در ترک سیگار کمک کند، بپرسید.
• وزن اضافی را از کن کنید. اضافه وزن می تواند باعث - یا بدتر شدن - اختلال نعوظ شود.
• فعالیت بدنی را در برنامه روزانه خود قرار دهید. ورزش می تواند به مشکلات زمینه ای کمک کند که در اختلال نعوظ نقش دارند، از جمله کاهش استرس، کمک به کاهش وزن و افزایش جریان خون.
• برای مشکلات الکل یا مواد مخدر درمان شوید. نوشیدن الکل یا مصرف داروهای غیرقانونی خاص می تواند مشکل نعوظ را به طور مستقیم یا با ایجاد مشکلات سلامتی، به  مرور زمان بدتر کند.
• از مشاوره استفاده کنید. اگر در بهبود ارتباط با شریک زندگی خود مشکل دارید یا به تنهایی از مشکلات بر نمی‌آیید، مشاوره زوجین را در نظر بگیرید.
•  

مقابله و حمایت

چه علت جسمی، روانی یا ترکیبی از هر دو باشد، مشکل نعوظ می تواند منبع استرس روحی و روانی برای شما و همسرتان باشد. در اینجا چند مرحله وجود دارد که می توانید انجام دهید:

 

• تصور نکنید که مشکل طولانی مدت دارید. مشکلات نعوظ گاه به گاه را به عنوان بازماندن از سلامت یا مردانگی خود تلقی نکنید و به طور خودکار انتظار نداشته باشید که در طول رابطه جنسی خود دوباره دچار مشکل نشوید. این می تواند باعث شود که اختلال نعوظ بدتر شود.
• شریک جنسی خود را درگیر کنید. ممکن است شریک زندگی ناتوانی شما در نعوظ را نشانه کاهش علاقه جنسی بداند. اطمینان از این که اینطور نیست می تواند کمک کننده باشد. در مورد وضعیت خود صریح و صادقانه صحبت کنید. هنگامی که شریک زندگی خود را درگیر می کنید، درمان می تواند موفقیت آمیزتر باشد.

   

• استرس، اضطراب یا نگرانی های مربوط به سلامت روان را نادیده نگیرید. برای رفع این مشکلات با پزشک خود صحبت کنید یا با یک ارائه دهنده سلامت روان مشورت کنید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. بسته به متخصصان سلامتی خاص خود، ممکن است مستقیماً به یک پزشک متخصص مراجعه کنید - مانند یک پزشک متخصص در مشکلات تناسلی مردان (اورولوژیست) یا یک پزشک متخصص در سیستم های هورمونی (متخصص غدد).

از آنجا که قرار ملاقات ها می تواند کوتاه باشد و اغلب زمینه های زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

این مراحل را برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود انجام دهید:

• از قبل بپرسید که چه کاری باید انجام دهید. هنگام قرار ملاقات، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید. برای مثال، ممکن است پزشک از شما بخواهد قبل از انجام آزمایش خون غذا نخورید.
• هر علائمی را که داشته اید، از جمله علائمی که ممکن است به نظر  برسد نامرتبط با اختلال نعوظ باشد، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها، داروهای گیاهی و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• در صورت امکان شریک زندگی خود را همراه خود ببرید . شریک زندگی شما می تواند کمک کند چیزی را که در طول قرار از دست داده اید یا فراموش کرده اید را به خاطر بسپارید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

برای اختلال نعوظ، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• محتمل ترین علت مشکلات نعوظ من چیست؟
• دلایل احتمالی دیگر چیست؟
• به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟
• آیا به احتمال زیاد موقتی است یا مزمن؟
• بهترین درمان چیست؟
• جایگزین های مشخصی که پیشنهاد می کنید چیست؟
• چگونه می توانم سایر شرایط سلامتی را با مشکل نعوظ خود مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کرد؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر خواهد بود و بیمه من آن را پوشش خواهد داد؟
• بروشور یا موارد چاپی وجود دارد که با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر آماده شدن خود، از پرسیدن سوالات بیشتر در طول ملاقات با پزشک دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد. برای پاسخ به سوالات اینچنینی آماده باشید:

 

• چه مشکلات سلامتی یا شرایط مزمن دیگری دارید؟
• آیا مشکلات جنسی دیگری داشته اید؟
• آیا تغییری در میل جنسی داشته اید؟
• آیا در حین رابطه با شریک زندگی یا هنگام خواب دچار نعوظ می شوید؟
• آیا در رابطه با شریک جنسیتان مشکلی وجود دارد؟
• آیا شریک زندگی شما مشکل جنسی دارد؟
• آیا مضطرب، افسرده یا تحت فشار هستید؟
• آیا تا به حال برای شما تشخیص داده شده است که بیماری روانی دارید؟ اگر بله، آیا در حال حاضر دارویی مصرف می کنید یا برای آن از مشاوره روانشناسی (روان درمانی) استفاده می کنید؟
• اولین بار چه زمانی متوجه مشکلات جنسی شدید؟
• آیا مشکلات نعوظ فقط گاهی رخ می دهد یا همیشه رخ می دهد؟
• چه داروهای گیاهی یا مکمل مصرف کنید؟
• آیا از داروهای غیرقانونی استفاده می کنید؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•  

 

مطالب مرتبط